Great Ocean Road

Op naar ons volgende avontuur! We hebben afscheid genomen van Jill en Andrew, en Andrew heeft ons naar het station gebracht. De laatste dagen op de boerderij waren en stuk relaxter, zaterdag hebben we gekeken bij een cricket wedstrijd van Andrew. Ook al is hij al 60, hij is nog heel sportief. We vonden het wel leuk om is te kijken wat cricket precies is, dus gingen we mee.
Andrew stelde voor om de mountainbike's mee te nemen zodat we naar huis konden fietsen als we het wel gezien hadden. In de auto vroeg ik aan hem hoelang een wedstrijd eigenlijk duurt, ik had 90 minuten in mijn hoofd, maar hij vertelde ons doodleuk dat een wedstrijd voor wel 5 DAGEN! kan duren. Maar vandaag zouden ze MAAR 5 uur spelen.... die hadden wij even niet zien aankomen. Maar goed het was erg lekker weer, dus we vermaakte ons wel. Het spel begrepen we niet echt, maar het was wel grappig om naar te kijken. Het team bestond uit mannen en jongens van allemaal verschillende leeftijden, heel anders dan wij zijn gewend in Nederland. Na ongeveer 4 uur hadden we er wel genoeg van en zijn we met de mountainbike naar huis gegaan. Ook dat hadden we een beetje overschat. Australië bestaat namelijk alleen naar uit bergen. Dus dat was wel even doortrappen. Dik verzuurde kuiten, puffend en hijgend en een racende hartslag verder, maar we hebben het gehaald! Zaterdag was ook meteen onze laatste echte dag op de boerderij, want zondag ochtend om half 9 vertrokken we weer richting Melbourne.

We hadden een hostel geboekt voor 1 nachtje in een 10 persoonskamer. Het hostel ligt boven een kroeg waar live muziek werd gemaakt. Smiddags werden we al flink uit onze kamer gedreund, dus we zagen wel op tegen de nacht. Savonds hadden we afgesproken met Sarah en Jonny. We zijn gezellig uiteten gegaan, en weer even lekker bijgepraat. Ze stelde voor om de nacht door te brengen bij Jonny thuis, hij woont namelijk in dezelfde wijk waar we maandag de camper op moesten halen. Dat vonden we eigenlijk wel een strak plan, dus hebben we onze spullen gepakt in het hostel en naar zijn huis gegaan. Jonny woont in een super groot huis, dus we hadden een luxer nachtje dan dat we vooraf hadden voorgesteld.
Maandag was Jonny zo lief om ons een lift te geven naar de verhuurmaatschappij. Zo'n rugzak is namelijk nog best wel heel zwaar, helemaal als je drie keer verkeerd loopt, en heel veel onnodige kilometers maakt...

Nadat we de camper hadden geïnspecteerd, dit keer grondig, want we wilde niet weer ergens tegen aan lopen, zijn we op weg gegaan. Maar helaas binnen een half uurtje stonden we alweer langs de kant van de weg. De reserve wiel, die onder de auto hangt, was namelijk eraf gerold. De auto maakte een ontzettend raar geluid, dus wij stoppen, band weg! Dewi is snel terug gerend en een paar 100 meter terug lag de band midden op de weg. Wij het verhuur bedrijf weer bellen, wilde ze dat we terug zouden rijden, dat leek ons niet zo'n strak plan.


Dus hebben ze ons via de telefoon uitgelegd hoe we de band terug moesten plaatsen. Het bleek dus dat de band helemaal niet vast was geschroefd. Ondertussen schoot een aardige Australiër ons te hulp, maar met onze girlpower hadden we eigenlijk helemaal geen hulp nodig. Uiteindelijk is het gelukt om de band weer vast te zetten en konden we weer op weg.
We zijn daarna met de camper naar een ferry gegaan, daarmee zij we naar de overkant gevaren en vanaf daar konden we aan de Great Ocean Road beginnen. Maandag avond hebben we in het dorpje Torguay en camping gepakt, savonds even de Lonely Planet bekeken, en bedacht dat we wel in de mood waren voor een paardrijtocht. Dus dat deden we dan ook, dinsdag ochtend hebben we een hele mooie rit gemaakt van anderhalf uur. Het was echt ontzettend gaaf, maar ook erg pijnlijk aan onze konten. Het ging allemaal erg goed, tot het punt dat onze paarden vonden dat we wel wat wilder konden rijden. Dewi's ging bokken en ik raakte door de snelheid mn beugels kwijt, dus vloog er bijna af, maar we bleven gelukkig allemaal zitten, was wel weer even wennen om zolang op een paard te zitten. Maar echt heel fijn om zo door de Australische natuur te rijden!

Daarna zijn we door gereden naar het plaatsje Apollo Bay, op de weg kwamen we allemaal kust plaatsjes tegen, en super mooie uitzichten, je rijdt serieus gewoon helemaal langs de kust!
Woensdag hadden we nog meer spierpijn dan dinsdag avond. We konden heel moeilijk lopen en uit de auto komen was al helemaal een ramp, de campervan is namelijk erg hoog! We leken wel twee oude damens! We hebben een zeer grote en ruime camper voor onze tweeën, ze hadden namelijk de kleine versie niet op voorraad, dus kregen we een grotere uitvoering voor dezelfde prijs! Vonden wij natuurlijk niet zo erg! Woensdag zijn we van Apollo Bay naar Warnambool gereden. In de tussentijd zijn we langs heel veel mooie uitzichtpunten gereden, waaronder de twaalf apostelen. Dit zijn gebergte dat door het stuwen van de zee los zijn geraakt van de kant. Van de 12 apostelen liggen er nog 7 in de zee, de rest is aan het land gevoegd. Het is een ontzettend mooi uitzichtspunt. Daarna zijn we nog bij aantal andere uitzichtpunten gestopt, die allemaal even de moeite waard waren. Ook zijn we langs Cape Otway gereden. Deze weg loopt door een bos waar koala's in de bomen wonen, we hebben er dus erg veel zien hangen! Super vet om ze van zo dichtbij te bekijken! Savonds zijn we gestopt in het plaatsje Warnambool. Er was ons verteld dat je hier walvissen kon spotten. Dat vonden we wel een goed idee, maar helaas was het walvissen seizoen net afgelopen. Geen ramp, want de camping had een verwarmd binnen zwembad met jacuzzie, en aangezien we nog steeds flinke spierpijn hadden wisten wij wat we smiddags gingen doen.

Helaas valt het weer deze week erg tegen, we hebben veel regen en het is erg koud ;( maar desondanks vermaken we ons elke dag prima.

Donderdag zijn we vanuit Warnambool langs verschillende kustplaatsjes naar Mount Garmount gereden. Onderweg zagen we iets op de weg zitten wat we vanuit de verte niet helemaal konden plaatsen, toen we er dichterbij kwamen bleek het een koala te zijn! Wij stoppen, en gekukkig de andere auto's ook. Waarschijnlijk waren zijn vier minuten van beweging op, want er was geen vooruitgang in te krijgen. Het was toch best wel eng om hem op te pakken om vervolgens aan de zijkant van de weg neer te zetten, het blijft toch een wild dier, maar gekukkig kwam er een andere man aan die hem oppakte en verplaatste. De koala was niet het enige Australische dier dat we donderdag hebben gezien, ook hebben we emoes langs de kant van de weg gezien! Zo gaaf!!!
Donderdag zijn we ook gestopt bij Cave Princess Margaret Rose. Die grot hebben we bezocht, heel mooi om te zien hoe dat er van binnen uitziet, geheel met stalactieten en stalagmieten! Vanuit de grot zijn we doorgereden naar het stadje waar we een camping hebben gevonden. Dit dorpje staat bekend om zijn sinkholes. Dit zijn grote gaten in het landschap, de gaten zijn ontstaan doordat de aarde is weggezakt door stromend water. In de gaten hebben ze hele mooie tuinen aangelegd. Twee hiervan hebben we donderdag middag bezocht.


Savonds zijn we naar de bios geweest, Catching Fire was uit, dus die moesten we wel even kijken. Ook de bios (dachten wij) begint in Australië niet op tijd. We hadden de middagvoorstelling genomen, die begon om kwart over 6. Dus wij braaf om 6 uur de kaartjes opgehaald, begonnen de reclames pas om kwart voor 7 en de film zelf pas 10 over 7!!! Wat wij niet helemaal door hadden was dat het in deze regio een half uur vroeger was dan waar wij vandaag kwamen! De film begon dus gewoon optijd, alleen hadden wij een heel blond momentje!

Vrijdag was alweer onze laatste volle dag in de camper. We moesten een heel stuk afleggen, want we hadden afgesproken om zaterdag ochtend vroeg bij de volgende boerderij aan te komen. Dus we wilde een camping zoeken vlakbij One Tree Hill, daar is het volgende Wwoof adres. We gingen om half 11 rijden en om 6 uur waren we eindelijk in Williamstown. Ondanks dat we afwisselend reden was het toch een erge lange rit. Toen we er bijna waren, en we er beide eigenlijk wel doorheen zaten hoorde we ineens Marco Borsato op de radio, bleken we een Nederlandse zender te ontvangen, wij gingen even helemaal uit ons dak! Nederlands nieuws en Nederlandse muziek, we konden er weer even tegenaan! Ondertussen liep er voor onze auto ineens een kangeroo op de weg, weer een nieuwe ervaring! Hij wist niet helemaal waar hij heen moest, dus huppelde hij een tijdje met de auto mee, we gingen omgeveer 40 kilometer per uur op dat moment.


Toen de vangrail ophield en er van de andere kant ook een auto aankwam besloot hij toch maar de natuur weer in te gaan! Zaterdag moeten we de camper weer inleveren en gaat onze maand op de volgende boerderij beginnen. Ondertussen zijn we alweer bijna 7 weken weg, de tijd vliegt echt ontzettend snel! We hebben hier ook nog even aan Sinterklaas gedacht, we hebben namemelijk onze schoen gezet en de volgende ochtend zat er gewoon een chocolade sinterklaas in!! Wij natuurlijk helemaal blij! ;) Ik hoop dat iedereen in Nederland ook een fijne Sinterklaas heeft gehad!

Liefs Nikki